ਸੁਪਨਾ
ਸੁਪਨੇ ਹਰ ਇੱਕ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੰਸਾਨਾਂ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਬਾਨੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੁਪਨੇ ਇੱਕ ਅਜੂਬਾ ਹੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਰੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇੰਸਾਨ ਹੁਣਦਾ ਹੈ। ਇੰਸਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੁਪਨੇ ਦਾ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਹੋਣਾ ਸਭ ਲਈ ਇੰਸਾਨੀ ਦੀਆਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਇੰਦਰੀ ਵਲੋਂ ਅਤੇ ਬੁਰਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਉਚਿਤ ਪੁਰਸਕਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੁਪਨੇ ਇੱਕ ਸਨਮਾਨ ਹਨ ਜਿਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਲਕ਼ੀਰਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤਦੇ ਹੋਏ ਹਰ ਇੱਕ ਇੰਸਾਨ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿੱਚ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਅਸਲ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਹਨੁਮਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰੀ। ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ ਸਨਮਾਨ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਹੁਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਹੁਣਦੇ ਹੋ-ਉਦੇ ਨਹੀੰ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਹਰ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਏਥਾਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਵਾਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਨਮਾਨ ਦਾ ਮੰਤਵ ਸਬ ਲਈ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਚਾਹੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਹਿਲੂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਆਵਸ਼੍ਯਕ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰੀ ਗੁਣ ਦੀ ਕਮਾਈ ਸੀ, ਤੇ ਹੋਰ ਗੁਣ ਬਹੁਤ ਵਰਿਆਮਿਆਂ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਉਸ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਹਲਕਾ ਹਨਿਕਾਰੀ ਹੁਣੇ ਸੱਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਅਸਲ ਲਾਭ ਹੈ।
ਸਨਮਾਨ ਦਾ ਮੰਤਵ ਪਫ਼ ਪੈਗਮਬਰ ਸ਼ਰੀਕ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਅਜਿਤ, ਉਹ ਬਰਾ-ਬਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਣਧੂ-ਓਸਹਧੀ ਵਾਲੇ ਵ੍ਹਿਤਵਾਰਾਂ ਦੀ ਸਿਖ਼ ਨੂੰ ਤਰੈਅ । ਜੋ ਇੰਸਾਨ ਕਿਤੇ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ। ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮਸ਼ਾਸਤ੍ਰੀਯਾ-ਰੂਪ ਦੇ ਲਈ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸੀ ਕੀਤੀ ਜਾਦੀ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਸ਼ਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਿਆਨ ਕਰਨਾ ਗੱਲ ਹੈ। ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਹਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਸੋਚੋ, ਸਨਮਾਨ ਕਰੋ, ਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍
